PROMISED

Ziemia Obiecana

To „ziemia”, która składa się w całości z liter i obrazów; stan czegoś, coś na czym można stanąć, oprzeć się, rozgościć, może nawet zamieszkać, ale zarazem coś co może powstać, zostać zbudowane tylko z tego co samoczynnie snuje ludzka świadomość. Ziemia Obiecana zakorzeniona na przyszłość – futurum perfectum.

W 1921 roku została przedstawiona Akademii Szwedzkiej propozycja Nagrody Nobla dla Władysława Reymonta. Nominujący autora „Chłopów” przedstawili całość dorobku Reymonta. Procedury były żmudne i biurokratyczne. W bałaganie zaginął przesłany Akademii rękopis „Ziemi Obiecanej”. Dla Łodzi „Ziemia Obiecana” to coś więcej niż powieść… W setną rocznicę zaginięcia rękopisu i w dwusetną rocznicę Łodzi przemysłowej podejmujemy próbę stworzenie niezwykłego Manuskryptu. Manuskryptu, który nie tyle zastąpi rękopis zagubiony w Sztokholmie, co wskrzesi na nowo mit Łodzi i da miastu napęd do równie żywiołowego rozwoju w przyszłości.

– Tak, ja nie mam nic, ty nie masz nic, on nie ma nic — zaśmiał się głośno.
– To razem właśnie mamy tyle, w sam raz tyle, żeby założyć wielką fabrykę.

W naszym projekcie mamy do „napisania” – w dwóch tomach – kilkaset kart „Ziemi Obiecanej”. To one, w naszym zamiarze, pokazane w Łodzi i innych miastach świata, powielane niczym drukowana książka, uwiodą świat na wzór i podobieństwo wielkiego oryginału Władysława Reymonta – Ziemi Obiecanej z 1899 roku. Wystarczy przepisać jeden wers na białej kartce, podpisać się, zrobić zdjęcie lub skan i wysłać za pomocą formularza na stronie promised.pl

– Tylko tyle?
– A może aż tyle..

Z inżynierską ciekawością poszukiwaczy fundamentów Miasta-Raju zapraszamy do budowania Łodzi. Od początku, od dołu, od spodu, od prawej do lewej i na odwrót – tak, jak opowiadają o rzeczywistości mity. Łódź XIX i początku XX wieku miała być Ziemią Obiecana – dzisiejsza Łódź też powinna chcieć czymś być.

– Dlaczego dziś Łódź nie miałaby być rajem dla mieszkańców?

Każda próba budowania raju na ziemi jest skazana na niepowodzenie, a jej realizacja zawsze będzie postrzegana jako groteska, kicz w stosunku do leżącego poza ludzkimi możliwościami pierwowzoru. Każda Ziemia Obiecana jest niedużym powierzchniowo, lecz fundamentalnym elementem budowy miasta. Choć nasze miasto jest raczej lokalne o skali zaledwie 800 tyś. mieszkańców, postanowiliśmy osadzić je na solidnych podstawach. Na rozmowie. Jedyny dostępny dla homo sapiens sens świata zawsze pojawia się w rozmowie, w dialogu z innymi. Sens istnienia miast i życia w mieście stanowi bezustanne spotykanie innych. Naszym zamiarem jest po prostu sprzyjanie rozmowom, a nie wymiana usług, towarów a nawet informacji. Bo to od dialogu zaczyna się elementarna międzyludzka solidarność. Łódź jest postrzegana jako miasto równocześnie szare i kiczowate.

Reymont wybrał biblijny tytuł, by podkreślić rozdźwięk między zamiarem a realizacją. Nie przewidział, że po stu latach ten sam tytuł pozbawiony ironii stanie się jedną z najczęściej cytowanych formuł określających tożsamość miasta. Nie powinno więc nikogo dziwić, iż budując fundament na trzecie stulecie naszego miasta, budujemy go na „ziemi” dobrze nam znanej a Wam znanej z najpiękniejszego filmu w historii polskiej kinematografii, filmu oscarowego reżysera Andrzeja Wajdy pod tym samym tytułem. ZIEMIA OBIECANA – Łódź. Warstwa opowieści, zdań, słów, okrzyków, cudzych i własnych. Dopiero kiedy te zdania i okrzyki się na wzajem ze sobą splączą, zaklinują (zbiją jak na tkackim warsztacie w textum), kiedy zaczną wyglądać jak pierwsze lepsze bocianie gniazdo, zaczynamy się czuć nieco pewniej i poruszać po „ustalonym gruncie”: praw, moralności, logiki etc.

The Promised Land

Is the "earth", which consists entirely of letters and images; the state of something, something that you can stand on, lean on, make yourself comfortable, can even live there, but at the same time something that can arise, be built only from what the human consciousness automatically spins. The Promised Land rooted in the future - futurum perfectum.

In 1921, a proposal for the Nobel Prize for Władysław Reymont was presented to the Swedish Academy. The nominees of the author of "The Peasants" presented all of Reymont's work. The procedures were tedious and bureaucratic. The manuscript of the Promised Land sent to the Academy was lost in a mess. For Łódź, "Promised Land" is more than a novel... On the 100th anniversary of the disappearance of the manuscript and on the 200th anniversary of industrial Łódź, we attempt to create a unique Manuscript. Manuscript, which will not so much replace the manuscript lost in Stockholm, but will resurrect the myth of Łódź and give the city a drive for equally spontaneous development in the future.

— Yes. I have no money; neither have you. Nor has he. — And Max burst out laughing.
— So, — he went on — we have enough, just exactly enough to start quite a big factory.

In our project, we have to "write" - in two volumes - several hundred pages of the "Promised Land". They are, in our intention, shown in Łódź and other cities of the world, reproduced like a printed book, they will seduce the world in the manner and likeness of the great original of Władysław Reymont - the Promised Land from 1899. Just copy one line on a white sheet, sign, take a picture or scan and send using the form on promised.pl

— So little? — Maybe so much..

As cautious seekers of the groundwork for a Paradise, we invite you to take part in building our city. From the beginning, from below, from the ground up, from left to right and right to left – in the same way that myths describe reality. During the 19th and early 20th century Łódź was supposed to be the Promised Land – today’s Łódź should also strive to be something. – Why wouldn’t Łódź be a paradise for its residents today?
Every attempt to create the paradise on Earth is doomed to fail, and its implementation will always be perceived as grotesque, kitschy compared to the archetype set outside the realm of human possibility. Every Promised Land is a small in size, yet crucial element of the city’s infrastructure. Although our city is rather local in size, counting merely 700 thousand residents, we decided to set it on a solid foundation. A conversation. The only meaning of the universe available to the homo sapiens always appears in conversation, dialogue with others. The purpose of towns’ existence and living in them is the continual meeting of others. Our objective is to simply promote conversation, not the exchange of services or even information. Because the elementary solidarity between people starts with dialogue. Łódź is perceived as a city that’s simultaneously grey and kitschy.

Reymont chose the biblical title to highlight the disparity between a plan and its implementation. He didn’t predict that after a hundred years that same title, devoted of irony, is going to become one of the most quoted formulas to describe the city’s identity. Therefore, it should be of no surprise to anyone that when laying the foundation for the third century of our city’s existence, we do so on the “Land” so well known to us and to you – from the most beautiful film in the history of Polish cinematography, by the Oscar-winning director Andrzej Wajda. Łódź – THE PROMISED LAND. A layer of stories, phrases, words, shouts; of others’ and own. Only after these phrases and shouts become intertwined, merged (fused into textum as if weaved on a loom), after they begin to resemble a stock’s nest, we start to feel a little more confident and start to navigate through the “established ground”: of politics, morality, logic etc.